3 marca Światowym Dniem Pisarzy. Za co kochają herbatę?

Nie da się ukryć, że miłośnicy słowa pisanego szczególnie upodobali sobie herbatę. Podczas gdy kawa dominuje poranki, popołudnie wraz z wszelkimi jego dobrodziejstwami to czas herbaty. Jest to idealny napój zarówno dla moli książkowych, jak i wirtuozów słowa pisanego. Z dobrą herbatą dobra książka smakuje jeszcze lepiej, a twórcze soki płyną jakby szybciej. Nic dziwnego więc, że peany na cześć bursztynowego naparu znajdziemy na kartach wielu słynnych powieści.

Dla Jane Austen, jednej z najsłynniejszych brytyjskich pisarek, herbata to coś więcej niż chwila przerwy w ciągu pełnego emocji dnia. Jej postaci piją wspólnie herbatę, by mieć pretekst do szczerych rozmów i wymiany ploteczek. Uwiecznione w powieściach Austen swatki i matrony popijają herbatę także po to, by z tej okazji zafundować sobie zastrzyk energii. Popołudniowa herbata w świecie autorki „Dumy i uprzedzenia” pojawiała się bowiem często na stole uginającym się pod ciężarem ciast, słodkich bułeczek i słoików pełnych dżemu.

Choć herbata kojarzy się z eleganckimi podwieczorkami i misternie zdobionymi filiżankami, to także napój człowieka pracującego. Przekonał się o tym Samuel Johnson – Brytyjczyk, który w 18. wieku samodzielnie spisał słynny Słownik języka angielskiego. Jak sam stwierdził, pił herbatę tak często, że jego czajnik rzadko miał okazję przestygnąć. Napar z tej „fascynującej rośliny” nie tylko pobudzał go do wysiłku intelektualnego, ale i dodawał jego życiu odrobiny poezji. „Jestem bezwstydnym herbaciarzem, (…) któremu herbata przynosi ukojenie o północy, i który z herbatą wita każdy poranek” – pisał o sobie Johnson.

Miłośników herbaty nie brakuje także poza granicami Wielkiej Brytanii. W wielu rosyjskich domach w centralnym punkcie mieszkania stał samowar – nierzadko piękny przyrząd do parzenia wybornej herbaty. Jej koneserem był choćby Fiodor Dostojewski. W notatkach jego córki znajduje się dokładna instrukcja przyrządzania idealnej herbaty dla pochłoniętego pracą ojca. Swoją miłość do herbaty na kartach sztuk i powieści uwiecznił także Antoni Czechow. Nie brakowało mu przy tym specyficznego poczucia humoru. Kto inny mógłby napisać: "Jakaż piękna dziś pogoda. Aż nie wiem, czy zrobić herbaty, czy iść się powiesić"?